***
Sevgili Misha,
Ne. Halin. Varsa. Gör.
Evet, beni duydun. Söyledim gitti. Bunun son mektubum olacağını da söylemek isterdim ama bunun doğru olmadığını biliyorum. Senden vazgeçmeyeceğim. Vazgeçmeyeceğime dair bana söz verdirdin, o yüzden buradayım işte. Üç aydır senden çıt çıkmamasına rağmen Bayan Lanet Olası Güvenilir. Her neredeysen umarım eğleniyorsundur, adi herif.
(Ama cidden, lütfen ölmüş olma, olur mu?)
Sevgili Ryen,
Sana yazamıyorum. Yazdığımda da mektupları gönderemiyorum. Canını yakmak istiyorum. Neden bilmiyorum. Muhtemelen canını yakabileceğim tek sen kaldığındandır. Senin gönderip benim cevaplamadığım her mektup, bana kendimi iyi hissettiren tek şey artık. Doğrusunu duymak ister misin? İşte bu kadar. Seninle böyle oynamak hoşuma gidiyor.
Öğretmenleri Ryen ve Misha’yı, 5. sınıftayken mektup arkadaşı olmaları için eşleştirdiklerinde, büyük bir hata yaptıklarını fark etmemişlerdi. Ryen ve Misha yıllarca birbirlerine yazdılar, çok yakın dost olarak büyüdüler, sadece üç kuralları vardı; sosyal medya yok, telefon yok ve resim yok! Her şey çok yolunda gidiyordu, ta ki...
Seni görüyorum, çerçeveli resimlerdeki gibi,
ama dokunamıyorum, eskisi gibi olamıyorum.
Punk
Ha bir de Punk var, kim olduğu büyük bir sır...
***
Ryen ve Misha, 5. sınıfta öğretmenleri tarafından mektup arkadaşı olarak eşleşirler. Senelerce birbirlerine mektup gönderirken farkında olmadan çok yakın dost olurlar. Bu büyülü arkadaşlığın bozulmasından korkarak kendilerine 3 kural koyarlar -> ses yok, fotoğraf yok, buluşma yok. Peki, ya bu kuralı biri çiğnerse?
Aslında bu kitap aklımda yoktu. Devil's Night'ı hiç ara vermeden okuyup bitirmeyi planlıyordum. Fakat bir arkadaşım bu kitabı 3. kitaptan önce okumamı söyleyince başladım.
Misha, gençliğinin baharında bir solist. Arkadaşlarıyla birleşip kurduğu grupta hem şarkı söyleyen hem de şarkı sözü yazan bir çocuk. Hayır, kız değil. Misha, bir erkek. Kitapta en zorlandığım şey bunu kavramak oldu :d Ryen ise (evet, kız olan bu) sevilmesi pek kolay olmayan, okulun popüler amigo kızı.
Normalde biraz yaş aldığım için (ve etik açıdan) lise dramı okumayı pek tercih etmiyorum. Yaşları bu tarz aktiviteler için küçük geliyor. Nitekim yaşlarını biraz büyük hayal ederek okudum.
Son birkaç kitapla darklığın dozunu artırmıştım, biraz pembe bulutlar göreyim diye seviyeyi düşürmek istiyordum. Artık kendi seviyemde o kadar dozu aşmışım ki bu kitap tatlı dark gibi geldi.
Hafif toksiklik içeren, gerçek bir arkadaşlıktan > düşmana > aşka kitabı. Ortalarına kadar ikilinin birbirini keşfetme serüvenini okuyoruz. Sonrasında da böyle devam edip bitecek diye düşünürken ŞOK EDİCİ OLAYLAR gelişiyor ve her şey değişiyor. Keşfettiğimiz şeylere çok şaşırdım, böyle ilerlemesini beklemiyordum. Penelope harika birisin. Sondaki yazar notuyla da son dokunuşu yaptı.
Misha ve Ryen'ı okumayı çok sevdim. Misha'nın utanmadan düştüğüm bad boy tavırları... Benim guilty pleasure bu sanırım. Normalden farklı olarak bu kitapta kadın karakter zorba biri. Ryen'ı sevmek pek kolay olmadı ama başardık :')
Bu çift, ana seride geçiyor. Henüz kendilerini göremeden onlara ait kitabı, geçmişlerini okumuş oldum. Ayrıca Misha, Dört Atlı'nın bir üyesinin akrabası. Onları da burada görmek güzeldi ;) Garip bir şekilde Michael'ı özlemişim :d
Seriden bağımsız tek başına okunabilir mi? Evet. Seri ile bağlantılı mı? Evet, ama okumak şart değil.
+18 yerler bulunuyor.
"Birbirimiz için mükemmeldik.
Ta ki tanışana kadar."
Bol kitaplı, çiçekli ve hayırlı günler!
Verdiğim puan: 4,5/5
Özgün Adı: Punk 57
Yazar: Penelope Douglas
Yayınevi: Dex
Çeviren: İdil Bostan
Sayfa Sayısı: 368
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder