***
Üçüncü sınıfa giden Enrico bir günlük tutmaya başlar. Bu sınıfta yeni bir öğretmeni, yeni arkadaşları vardır. Enrico kısa sürede sınıftaki her çocuğun farklı bir hikâyesi olduğunu keşfeder. Bazılarının ailesi çok zengin, bazılarının ailesi ise çok fakirdir. Enrico defterine yazdıkça, okulda sadece dersleri değil hayatı da öğrenmeye başladığını fark edecektir.
***
Çocukluğu unutuyoruz. Masumiyeti unutuyoruz. Hangimiz durup herhangi bir duyguyu hissederek yaşıyor? Genellikle ya biri tarafından baskılanıyoruz ya da kendimizi baskılıyoruz. Bunu daha önce farkettiniz mi? Belki de sırf bu yüzden gün be gün robotlaşıyoruz.
Kitabı almamdaki büyük neden işte buydu: Çocukluğun o saf halini hissetmek ve kendi geçmişime dönüş yapmak...
Enrico'nun günlüğünü okumak Sakura Ağaçları ile dolu bir yolda yürümek gibiydi. Atılan her adımla duygunun derinliği ilmek ilmek işleniyordu. Tatlı bir çocuk olan Enrico, içinden geldiği gibi davranmanın yanında yeni şeyler öğreniyordu. Onunla birlikte bazı olayları deneyimlemek güzel bir etki bıraktı.
Kitapta günlük kısmının yanında hikayelere de yer veriliyordu ve içlerinde gerçekten beğendiğim hikayeler vardı. Kısa bölümlerden oluşması da okumayı hızlandırıyordu. Güzeldi ya. Çevirisi ve sayfa kalitesi bakımından da güzeldi.
Bitirdiğimde mutlulukla karışık bir hüzün vardı içimde.
Bol kitaplı, çiçekli ve hayırlı günler!
Verdiğim Puan: 5/5
Özgün Adı: Cuore
Yazar: Edmondo De Amicis
Yayınevi: Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları
Çeviren: Meryem Mine Çilingiroğlu
Sayfa Sayısı: 328
böyle kitap olmaz olsun.6.sınıf öğrencisiyim.hocamız her hafta bir kitap dağıtıyor ve özetini sözlü bir şekilde sunmamızı istiyor.bana kitap kalmadığı için bana bu boktan kitabı verdi.kitapta doğru düzgün diyalog yok.bunu 12 yaşında bir çoçuk anlayamaz ve kitap çok karışık.kimin ne söylediğini anlayamıyorsunuz ve aniden konu değişiyor ve hocam herkese 100 sayfalık kitaplar verirken bana 321 sayfalık bu kitabı verdi ayrıca bu kitaptan 2.sözlü sınavımı yapacak.e kolarak da rocket league oynamayın.sagılar
YanıtlaSil